Kto zatyka toalety

Zatkana kanalizacja, zalana ściekami piwnica, pralnia czy podwórze, to problem bardzo uciążliwy nie tylko dla domowników, ale także dla sąsiadów. Usuwanie zatorów i spowodowanych tym awarii to jedno z najczęściej wykonywanych zadań przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne.

 

Niestety problem ten powodują nierzadko sami użytkownicy sieci, wrzucając do toalet przedmioty zatykające rury. A mści się to o najgorszej porze – w nocy lub nad ranem, bo „podróżujące” kanalizacją odpady przy spadku przepływu cieczy osadzają się na dnie kanału i w końcu blokują przepływ.

Choć jest to zabronione, do kanałów, najczęściej poprzez toalety, trafiają różne przedmioty. Są to na przykład: części odzieży, materiały opatrunkowe i higieniczne,  chusteczki nawilżające, waciki, podpaski, włókniny, włosy, ręczniki papierowe, patyczki do uszu, koszyczki zapachowe, ale również materiały stałe takie jak: gruz, farby, kamienie czy chemikalia. Zdarzają się też części zwierząt np. po patroszeniu drobiu i królików, ale również całe butelki i inne opakowania. Jednym z poważniejszych problemów jest wlewany do toalet tłuszcz, choćby z patelni po smażeniu, bo schłodzony osadza się w rurach i skutecznie wiąże inne osady i nieczystości tworząc trudny do usunięcia korek  zwężający  przekroje rur nawet o 70-80%.
Wrzucane do toalet przedmioty to także prawdziwa zmora każdej przepompowni i  oczyszczalni ścieków, bo są najczęstszą przyczyną awarii i związanych z tym kosztów.

Czy wynika to ze zwykłej niefrasobliwości lub nawet złośliwości trzeba mieć świadomość, że zgodnie z art. 28 Ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków, karze ograniczenia wolności lub grzywny do 10 000 zł podlega, każdy kto wprowadza do urządzeń kanalizacyjnych:

• odpady stałe, które mogą powodować zmniejszenie przepustowości przewodów kanalizacyjnych, a w szczególności żwiru, piasku, popiołu, szkła, wytłoczyn, drożdży, szczeciny, ścinków skór, tekstyliów, włókien, nawet jeżeli znajdują się one w stanie rozdrobnionym;
• odpady płynne niemieszające się z wodą, a w szczególności sztucznych żywic, lakierów, mas bitumicznych, smół i ich emulsji, mieszanin cementowych;
• substancje palne i wybuchowe, których punkt zapłonu znajduje się w temperaturze poniżej 85°C, a w szczególności benzyny, nafty, olej opałowy, karbid, trójnitrotoluen;
• substancje żrące i toksyczne, a w szczególności mocne kwasy i zasady, formaliny, siarczki, cyjanki oraz roztwory amoniaku, siarkowodoru i cyjanowodoru;
• odpady i ścieki z hodowli zwierząt, a w szczególności gnojówki, gnojowice, obornik, ścieki z kiszonek;
• ścieki zawierające chorobotwórcze drobnoustroje pochodzące z:obiektów, w których są leczeni chorzy na choroby zakaźne, stacji krwiodawstwa, zakładów leczniczych dla zwierząt, w których zwierzęta są leczone stacjonarnie na choroby zakaźne, laboratoriów prowadzących badania z materiałem zakaźnym pochodzącym od zwierząt.

Pamiętajmy, że również zabrania się wprowadzania ścieków opadowych i wód drenażowych do kanalizacji sanitarnej. Wody te zgodnie z polskimi przepisami mogą być odprowadzane na teren własny lub do kanalizacji deszczowej.

Najważniejsze byśmy zrozumieli, że konsekwencje wrzucania wszystkiego do kanalizacji ponoszą nie tylko osoby, które spowodowały zator, o ile ścieki zaleją właśnie ich mieszkanie czy posesje ale bardzo często osoby trzecie które zupełnie nie przyczyniły się do powstania awarii . Takie zachowania również znacząco podnoszą koszty działalności zakładów kanalizacyjnych, a to rzutuje na wysokość rachunków za ścieki. A te musimy płacić wszyscy.

«